Griekenland, Juni 1984

Vertrek op 29 juni

We vertrokken om 15.45u en worden door de gehele straat uitgezwaaid. We rijden eerst richting Arnhem - Velperbroekcircuit. Op de rijksweg komen we erachter dat ik de agenda vergeten ben, hier staan nl. alle adressen in. Dit was goed balen voor mij, maar omkeren doen we maar niet. Al snel passeren we de grens en zitten we reeds in Duitsland. We hebben gelukkig geen last van files. Richting Holland is het wel druk. De beginstand van de kilometerteller is: 189.500 km. 18.25u : De eerste stop op een gewone parkeerplaats. Het is niet eens erg druk op de weg, en we zijn goed door het Roergebied gekomen. Hierna wat gegeten en ruimen de boel weer op om nog een paar uurtjes te rijden. Nancy had voor de afwisseling het brood verzorgd. We hebben nu zo'n 172 km gereden en hebben al flinke heuveltjes gehad. De trekkracht van de auto valt zwaar tegen, soms rijden we 60 km/uur. Na 281 km zijn we op een parkeerplaats gestopt, om 20.35u, en trakteren onszelf op een koffie. Wat er uiteraard goed inging. S'avonds hebben we nog zitten kaarten en de mannen hebben hierbij gewonnen. Om plm. 22.30u zijn we ons voor de nacht klaar gaan maken, wij slapen op de banken en Nancy in de hangmat. Geslapen hebben we nauwelijks door de herrie van het verkeer en een koude bries.

De 2e dag

Om 05.30u waren we al op, en regenen dat het deed! Verschrikkelijk!! Dit is dus het begin van de 2e dag van de vakantie: 30 juni. Ger en Henk zijn vandaag 12 1/2 jaar getrouwd. We zijn benieuwd hoever we vandaag komen. Na het ontbijt zijn we om 06.45u weer gaan rijden. Met 368km voor het eerst getankt. Het is nu al 08.00 uur. Onze eerste file is bij Riebelried voorbij Würzburg. Het betrof hier een auto-ongeval. Nu gaan we ook stoppen bij de eerste de beste parkeerplaats; het is inmiddels 10.15 uur en dan is er koffie met een Hollandse gevulde koek. Om 11.00 uur zijn we weer onderweg en het regent maar door en het is koud. Om 13.40 uur gestopt om eten te koken, daar hadden we wel behoefte aan. We hebben wat met de auto, de motor wordt te warm.

Autopech.

De ventilator springt niet aan, maar hij is niet defect. Om 15.30 uur zijn we weer weggereden. Het is nu lekker weer geworden. De zon schijnt, maar met de auto is het niet zo best. Ap belt bij een praatpaal met de Wegenwacht. Achteraf valt het nogal mee, maar helemaal vertrouwen doen we het niet, dus hopen we maar het beste ervan. De auto gaat steeds beter rijden (gelukkig). We rijden nu nog door tot ongeveer 25 km van de Oostenrijkse grens en drinken nog even thee. We hebben daarvoor al een hele klim gehad in de 2e versnelling. De omgeving is er al prachtig en we hebben ook al sneeuw gezien. Om 19.45 uur zijn we bij de Oostenrijkse grens en kunnen zo doorrijden. En dan op weg naar Graz. We willen nu ongeveer stoppen om 21.00 a 22.00 uur. We rijden al een poosje in Oostenrijk en gaan twee tunnels door; een van 1320 meter en de ander van 1986 meter. Brentenberg 800 m. Weer een pastunnel Reit 400m. We rijden nog een even door want een plaats om te parkeren zien we nog niet. Vlak voor de afslag Graz is een mooie plaats maar we vinden het nog te vroeg, maar daar krijgen we spijt van! Na lang rijden, het was al bijna donker, vinden we een plekje. Na wat gegeten en gedronken te hebben zijn we gelijk gaan slapen.

De 3e dag

We hebben allemaal goed geslapen. Km-stand 190.560 Als we opstaan is het goed 07.00 uur en het weer is prima. Om 08.15u zijn we vertrokken en zijn eerst gaan tanken en water halen. Dan rijden we door tot St. Michael en krijgen dan een toltunnel. Deze is 8320m lang en we hebben er ongeveer 8 min. in gereden. Later kregen we nog een kleine tunnel van 1230m. Nu schiet het hard op naar Graz. Om 10.40u rijden we dwars door de stad heen en zijn we op weg naar Maribor. Hier maken we nog een stop. Even lekker buiten gezeten in de zon en een foto gemaakt. Om 11.50u vertrokken richting Joegoslavië en we reden om 12.25 weer Oostenrijk uit. Het is nu al erg warm, in de auto is het plm. 53 graden. Bij de grens staan er wel veel auto's voor ons dus dat wordt even wachten. Alles valt nogal mee en rijden we richting Zagreb. Om 15.00u: hebben we gegeten en rijden we weer verder. Op weg naar Belgrado komen we op de tolweg en zien we opeens langs de snelweg een ooievaar. Na een paar uur rijden stoppen we langs de snelweg om iets te drinken. Het is er hartstikke druk met Turkse gastarbeiders. Je kon er nergens naar het toilet. Toen heb ik het maar in de Caravan gedaan, nou dat was een hele opluchting. Om 19.30u reden we weer weg, wat zal er nu gaan gebeuren. We hebben al drie auto's langs de weg zien liggen, "total loss". Het is ons nog niet tegengevallen, maar komen er veel auto's dan zijn het Turken, je kunt dit beslist wel een Turkenweg noemen. En dan die viezigheid onderweg! Daar zijn beslist geen woorden voor. We hebben erg lang doorgereden omdat er geen plek te vinden is. Het werd later zelfs iets mistig. Maar eindelijk om 22.30uur was er een restaurant met een grote parkeerplaats. Daar konden we precies tussen de grote vrachtwagens staan en dat vond ik een veilig gevoel. We hebben nog wat gegeten en zijn toen gaan slapen, het was inmiddels ook al weer 23.45u.

De 4e dag

Ook weer goed geslapen vannacht ondanks al dat lawaai en je bent 's morgens vroeg wakker. In de ochtend kwam de parkeerwachter een praatje houden en vroeg om de welbekende benzine-bonnen danwel koffie. Om 08.15u zijn we weer gestart en rijden om 08.55u Belgrado binnen. Wat een onnoemelijk grote stad! Toen hebben we daar even getankt, na meegemaakt te hebben dat we wilden tanken en vervolgens weggestuurd werden omdat men geen zin had om ons te helpen. Je kreeg gewoon niets! We hebben een forse tegenwind, maar de zon staat al behoorlijk te branden. Als we tegen 11.00u koffie gaan drinken, moeten Nancy en ik natuurlijk weer naar het toilet. Nou daar gaan we dan met wat klein geld. Maar nu blijkt dat niet genoeg te zijn (weten wij veel van dat geld) wij terug en zeggen we moeten een 10-stuk hebben. Goh zegt Ap wat veel is dat dan Fl. 2.80 om te plassen, wat een afzetters, maar wie zijn de stommerds: wij!! Want 10 Dinar is 28cent (Stom hé!). Om 11.30u zijn we weer opgestapt. Na lange tijd rijden hebben we aan de kant van de weg naar Nis (dus we waren van de Turkenweg af) warm gegeten. Daar knapte je weer van op. En daar gingen we dan weer. We zijn door prachtige stukken land gereden. Heel veel bergen en diepe kloven, prachtig! Maar we moesten wel aanpoten want we wilden met alle geweld in Griekenland komen. Nou dat viel nog wel tegen. We bleven in de bergen maar draaien en het was al vrij donker, maar eindelijk weer een bocht om en daar lag de grens. Nu het uitgaan van Joegoslavië ging snel, maar Griekenland in dat duurde wel even. Maar na lang vijven en zessen waren we er door. We moesten allerlei formulieren invullen en kregen allerlei stempels in ons paspoort maar uiteindelijk was alles goed. Vervolgens zijn we bij de grens langs de weg gaan staan om te slapen. Het bleek toen ook al dat het hier 1 uur later was dan in Holland, dus voor we uiteindelijk gingen slapen was het 00.30u.

De Griekse dag

We hebben maar kort geslapen en zijn om 07.30u al op want Ap moest geld wisselen en halen. Nou dat werd een mooie boel, de bank was bij de grens nog dicht en het postkantoor gaf geen geld op de girocheques. Daar stond hij dan. Nu bleek iets verder ook een bank te zijn en die wisselde wat geld en daar vertelde een Hollander dat in de grote plaatsen wel geld gegeven werd op de girocheques. In ieder geval hadden we geld en konden vervolgens wat brood en melk kopen. Na getankt te hebben vertelde die man dat we in het dorpje alles vers konden kopen, en ja hoor, vers brood zo uit de oven (het smaakt ook erg goed). Daarna melk en andere benodigdheden ingekocht te hebben wilden we weer wegrijden. Helaas, een lege accu, dat kon er nog wel bij. Dit werd nl. veroorzaakt doordat we de ventilator hadden doorverbonden zodat deze konstant draaide. Maar daar kwamen de Grieken al en werd er iemand opgehaald vanuit een garage. Accuklemmen er op en in een wip konden we weer weg. Ze wilden er niets voor hebben. We hebben hem maar sigaretten gegeven, daar was hij wel blij mee. Nog even iets van Joegoslavië, daar stonden steeds kinderen langs de weg met bewegingen v/d hand dat ze iets te roken wilden hebben maar er zwaaide ook veel kinderen gewoon. Toen we pas over de grens waren was het eerst wat we zagen een heel groot ooievaarsnest met een ooievaar erop, dat was een prachtig gezicht. Verder zag je ook veel witte reigers. Om nu maar weer verder te gaan, nu we dus weer verder konden gaan waren we ook binnen 2 uur in de plaats Katerini. Uiteraard reden we eerst de plaats zelf binnen om er vervolgens achter te komen dat de zee, en dus de camping, heel ergens anders zou liggen. Omgedraaid en de weg langs de zee gevolgd kwamen we al snel op de camping "Stani". Nou daar werden we ontvangen alsof we verloren familie waren, we werden omhelst en gekust of het een lust was en werden we getrakteerd op koffie en limonade. We hebben een prachtige plaats onder de bomen en dan de tent opzetten, wat een ellende, hij stond, maar daar had je dan ook alles mee gezegd. Even rusten en de tekening bestuderend kwamen we erachter dat alle tentstokken verkeerd om stonden& . De kinderen maar naar zee gestuurd en wij met z'n tweeën de zaak maar opgelost. Heerlijk is dat hier, je kunt alles uitpakken je hebt ruimte en alles doe je in de buitenlucht. In de middag hebben we gezwommen en s'avonds na het eten op het terras wat drinken. Het is een leuke camping en we zitten precies tussen de Grieken in.

Camping Stani

Woensdags na heerlijk geslapen te hebben, de kinderen slapen nu in de voortent, en fijn gezwommen en geluierd gaan we vervolgens Schapenvlees eten, nu dat was erg lekker. S'Avonds hebben we wat zitten kaarten en om 22.00u kwamen Kitty en Bram met de kinderen vanuit Nederland aan. We hebben met z'n allen gezellig wat gedronken, Polymeros trakteerde (de baas van de camping). Donderdag heeft Ap de auto gemaakt, de radiatorthermostaat was defect en is nu weer ok. Het is heerlijk om zo een paar dagen te luieren en niets te doen. In de avond gezellig met een stel gasten aan de wijn en maar moppen vertellen. Maar morgen willen we iets ondernemen.

De Olympus berg

Dus op naar de Olympus, de hoogste berg van Griekenland, ruim 2900m hoog, en een schitterende weg er heen. We hebben nog een klein stukje zelf geklommen als berggeiten en daar wat foto's gemaakt. Al met al een leuk uitje.

De Meteora kloosters

Zondag de verjaardag van Henny. We zijn vroeg in de ochtend vertrokken naar de Meteora kloosters (Meteora betekent "zwevend") in de plaats Kalambaka. Daar kun je weinig van vertellen dat moet je zelf gezien hebben. Daar staan kloosters te balanceren op rotsen die zo glad zijn als een kiezelsteen maar dan wel 470 meter hoog! Je snapt niet hoe ze daar in de vroegere tijden op zijn gekomen. Eentje hebben we bezichtigd, lange broeken en jurken met bedekte armen zijn een "must", anders wordt je niet toegelaten. Op de terugweg zijn we binnendoor gegaan, dat hebben we geweten hoor. Dat waren de echte binnenlanden van Griekenland, afgronden, bergen en praktisch onbegaanbare wegen. We stonden op een gegeven moment de kaart te bestuderen en stopten er een paar Grieken om aan ons de weg te vragen! In het dorpje Deskati hebben we nog een bruiloft gezien, daar trouwen ze allemaal op zondag. We waren net te laat om het geheel te filmen. Het was me een (verjaar)dagje wel. S'avonds hebben we in Katerini gegeten en later nog even zitten kaarten. Op maandag nog even aan zee bijgekleurd en wat ingepakt waarna in de avond met Bram, Kitty en de kinderen mijn verjaardag een beetje gevierd. Dat was tevens de afscheidsavond.

Verder richting Athene

Dinsdag 10 juli zijn we weer vertrokken om 09.30u. Afscheid genomen van de hele familie. We hebben nog even een T-shirt voor Alwin gekocht en kregen er ook nog een voor Ap, koffie gedronken met Bram&Kitty en nu op naar het onbekende (Athene?). We zijn onderweg gestopt, even voor de grote stad Larisa, bij "De spring of Venus".Dit was een bron die je kunt bereiken via een brug waarop niet meer dan 10 personen tegelijk op mogen lopen. Het leek hier wel een braderie met allerlei kraampjes. Eerst een kaarsje aansteken en vervolgens een soort tunnel inkruipen tot je niet verder kan.Het water is steenkoud maar kraakhelder, de Grieken nemen het mee in kannen, het is heilig water. Na een soort spekkoek gekocht te hebben zijn we vervolgens verder gereden richting Larisa We hebben nu inmiddels twee tolwegen gehad. En zo'n 163km gereden. Het is verschrikkelijk heet nu, het beste kun je rustig zitten. De kinderen slapen om beurten. Om 12.55u zijn we gestopt, hebben meloen zitten eten. De kmstand is nu 178. Op naar de volgende 100.

Het pech gedeelte

Maar onze auto krijgt weer kuren, we hebben getankt om 14.00u en dan loopt de motor niet meer goed, hij rookt heel erg. Nou daar staan we dan, niemand spreekt Engels of Duits, en een Griekse chauffeur maakt ons duidelijk dat er iets mis is met de motor en dat we niet verder kunnen (we staan op dat moment bij een pompstation). Er blijkt geen druppel olie meer in het carter te zitten terwijl we dat vanmorgen nog gecontroleerd hadden. Er wordt een garage gebeld en daar gaat Ap mee naar de plaats Lamia en wij blijven met de caravan bij het tankstation achter. Als Ap terug is brengt een Griek ons weg met de caravan er achter naar de dichtstbijzijnde camping in de plaats Stilis.

Camping Stilis International

Nou daar staan we dan om 15.00u in Stilis in plaats dat we op weg zijn richting Athene. We hebben alles even opgezet en zitten wat te drinken en bij te komen van de ervaringen als Ap ineens een bekende ziet, het is Theo een Griek, die leerde we kennen op de camping Stani. Nou dat blijkt toch een geluk bij een ongeluk te zijn want hij begint alles te regelen voor ons. Hij rijdt met Ap mee naar Lamia en daar wordt gekeken en gepraat en daar hoort Ap dat we drie kapotte zuigers hebben, de filters verstopt zijn en dat dit alles ons 2 dagen gaat duren, als er ook "dag en nacht" gewerkt wordt. Nou dat is een flinke tegenvaller, daar heb ik eigenlijk niet zoveel zin meer in.

Theo Helpt

Maar ja, er is niets meer aan te doen, we staan dus op de camping International en moeten er maar wat van maken wat er te maken valt. We gaan tegen de avond nog even zwemmen want het is hier al wel een stuk warmer, dat is dus heerlijk. Woensdag in de ochtend kunne we even met Theo naar Stilis om geld te halen en voor een paar dagen boodschappen doen. Verder luieren we heerlijk aan het water en zwemmen veel. Het water is hier fantastisch en ze duiken hier verschillende mooie stukken koraal op. Ook zien we veel zeegels en grote mossels. Donderdag om 11.00u kan Ap bellen of de auto klaar is. Nu om 2 uur kunnen ze de auto ophalen en om halfvier zijn ze terug, nu moet de auto dus helemaal opnieuw worden ingereden.

Delphi

Na eenpaar dagen rust zijn we dan zaterdags in de ochtend om 06.45u vertrokken naar Delphi, we waren er al vroeg, maar het was er ook al gauw heet. We zijn in het museum geweest en tevens de ruïne en het Orakel bezocht. Toen we dat alles bekeken hadden zijn we het dorp in gegaan en hebben daar een tijd gezeten en later wat inkopen gedaan. Daarna weer rustig naar de camping in Stiliss gereden, en waren op een redelijke tijd terug zodat we in de avond nog wat konden zwemmen.

Een doop in de olijfolie

Zondagochtend kwam Theo vragen of we mee de bergen in gingen naar een kleine kapel, daar werd een doop gehouden, nu het leek ons wel wat en met nog andere Grieken zijn we de bergen in gereden naar de kapel. Dat lag er geweldig mooi daar was een pater die had nog in Holland gestudeerd. Het kapelletje was schitterend maar wel erg klein er werd een jongetje gedoopt. Hij werd in een bak met olie gedoopt, het kind droop van de olie (olijfolie) en schreeuwen dat het deed, maar het was allemaal heel iets bijzonders en ik hoop ook dat de foto's gelukt zijn. Want ik denk dat je dit niet gauw meer zult meemaken. In de middag hebben we weer gezwommen en nog wat liggen bruinen, in de avond hebben we afgesproken dat we maandagochtend naar Athene zouden gaan.

Dagtochtje Athene

Nu dat hebben we dan ook gedaan en dat hebben we geweten, we waren snel bij Athene, maar toen er nog in, nou ik heb nog nooit zoiets gezien, daar is Parijs niets bij. Wat een auto's en taxi's. Dat kun je niet allemaal vertellen dat moet je zelf meemaken.

Acropolis

Nadat we eindelijk de auto op een goede plaats gezet hadden moesten we eerst een Postkantoor zien te vinden, nu die hadden we precies op tijd want om 11.00u sluit deze, na wat gedronken te hebben zijn we op pad gegaan naar Acropolis, erg indrukwekkendallemaal, het is schitterend, wat groots en indrukwekkend, of je er van houdt of niet, je wordt er gewoon stil van en het laat een behoorlijke indruk achter. Ik moet zeggen vroeger konden ze er iets van.Na Acropolis zijn we door gelopen naar Olympia, dat is ook een ruïne. Maar je moet niet vragen hoe we daar liepen, het was er gloeiend heet, later bleek het zo'n 45 graden. We zijn maar gauw een park ingelopenen hebben daar een tijdje in de schaduw gezeten, later zijn we nog naar het Parlementsgebouw gelopen en hebben nog wat foto's genomen van de bewakers (wachten), die zien er uit met die kleding, maar ik zou er zelf niet willen staan in die hitte.

Olympisch stadion

Na onder de sinaasappelbomen door gelopen te zijn (er was er niet eentje meer goed, alles droogt er uit)zijn we naar het Olympisch stadion gelopen daar hebben we gezien waar Gerard Nijboer naar binnen is gelopen tijdens de EK Athene op de marathon. Wat een stadion is dat, we zijn allemaal even naar boven gelopen in die hitte om het even vanaf de bovenste tribuneplaats te zien. Alwin heeft nog even een stukje hard gelopen op de tartanbaan. Daarna zijn we gauw op een koel terras gaan zitten en na een tijdje hebben we nog even door de stad gelopen. Toen we van de Acropolis kwamen zijn we even naar de auto gelopen om wat brood en fruit te eten, we kwamen toen langs een Sparwinkel. Daar zijn we dus maar even in gegaan en hebben hier de boodschappen ingeslagen. Tegen de avond om ongeveer 18.00u zijn we uit Athene vertrokken en hadden we er genoeg van, zo heet en druk, onderweg hebben we gegeten en waren om 21.30u "thuis" na 250km gereden te hebben. De wind was gewoon heet als je onderweg je hand uit het open raampje stak.

Zwemmen in het donker

Dus zo gauw we bij de caravan waren hebben we de zwemspullen aangetrokken en zijn nog gaan zwemmen. Dat hadden we zondags in de avond om 22.30u ook al gedaan in het donker en dan was het water nog heerlijk lauw. Dinsdags was het weer goed heet dus de gehele dag maar aan het water geluierd. We hebben ook nog met z'n vieren gesnorkeld en in de avond nog even bij Theo gezeten om gedag te zeggen want die ging woensdag naar Athene, die zouden we dus niet meer zien. Nancy heeft ook met een Grieks meisje kennis gemaakten ze hebben tevens adressen uitgewisseld. Woensdagmorgen zijn we gaan pakken en zijn om 09.45u vertrokken naar Stani bij Katerini. Daar kwamen we in de middag om 14.00u aan. Toen konden we, nadat alles was opgezet, dus nog even de zee induiken. Ap is donderdag voor de auto weggeweest en die zou vrijdagochtend gemaakt worden. Een 1000km beurt was noodzakelijk na een inrijperiode.Dus na een heerlijke luie dag zijn we vrijdagochtend om 07.30u naar Katerini vertrokken en hebben daar de gehele ochtend doorgebracht. Nadat we om 13.00u de auto weer opgehaald hadden zijn we naar de camping teruggereden om vervolgens weer de zee in te duiken en de zo broodnodige siësta te houden (ja ja, we passen ons al aardig aan).

Alwins verjaardag

Zaterdags Alwin's verjaardag gevierd, ik heb ze allemaal ontbijt op op bed gebracht, nadat we uitgeslapen waren. Om 10.30u zijn we koffie gaan drinken en daarna zijn Ap en ik nog even naar Katerini gereden om wat inkopen te doen voor de terugweg. Ondertussen hadden Nancy en Alwin visite, Taki de zoon v/d campingbeheerder en zijn vriend. Toen we terug kwamen vroeg Taki of Ap wat foto's kon maken van de camping en het strand. Met die foto's gaat hij reclame maken in Duitsland en Oostenrijk. Nou zaterdagmiddag heeft Ap de foto's van de camping gemaakt en de zondag zou hij ze nog van de zee maken. In de avond na het eten wou Alwin graag kaarten, dus na de koffie begonnen we te kaarten. We hadden bijna een spel uit toen Taki kwam vragen of we s'avonds wat kwamen drinken op het terras, er zou een bandje komen spelen. Nou dat vonden we wel leuk dus toen we het spel uit hadden zijn we naar het terras gegaan, dat was plm. 22.00u, het was daar een drukte van jewelste. Er waren helemaal geen tafels en stoelen meer vrij. Toen Taki ons zag heeft hij gauw een tafel en een stel stoelen gehaald waarna we wat te drinken bestelden. Inmiddels was de band beginnen te spelen. Er was een klarinet en een bazoeki en nog een of ander instrument. Nou daar moet je van houden hoor, het leek allemaal hetzelfde, maar het dansen is hartstikke leuk, de mannen dansen alleen of met z'n tweeën de vrouwen ook maar ze dansen ook wel allemaal samen. Op een gegeven moment kwam er een jong stel aan en hij vroeg in het Engels of ze bij ons mochten aansluiten, er stonden nog wat stoelen vrij.

De kennismaking

Wij vonden dat uiteraard goed, het waren Grieken. Op een gegeven moment kwamen we in gesprek en vervolgens wilden ze ons dansen leren, nou toen zijn we een paar keer op de dansvloer geweest. Het was erg leuk en gezellig. Van het een kwam het ander& .. ze stelden zich voor, het bleek een jong stel te zijn uit Thessaloniki, ze waren net een maand getrouwd en wilden nog een weekend uit. We hebben toen adressen uitgewisseld, nog wat gedronken en om een uur of 1 zijn we naar de caravan teruggegaan. Alwin was al om halftwaalf gegaan, die wilde nog wat lezen. We hadden aan Nikos en Jenny gevraagd of ze soms zin hadden om zondagochtend koffie te komen drinken, nu dat vonden ze leuk maar dan moesten wij met hen in de middag Griekse koffie drinken.

Koffie in twee soorten

Na een korte nachtrust hebben we de rommel wat opgeruimd en om 11.30u kwamen ze op de koffie. Het ging allemaal een beetje moeilijk, je moet een andere taal spreken en je weet nog niet goed wat je moet zeggen. Jenny sprak alleen maar Frans, dus die sprak met ons via Nancy, dat was gelijk voor haar weer een goede oefening voor het Frans. Tegen 12.00u zijn we met z'n allen naar zee gegaan om te zwemmen, zij wisten heel veel spelletjes in het water, dat was heel leuk. Daarna zijn we wat gaan zonnen en toen we het weer te heet kregen zijn we vervolgens nog eens wat spelletjes gaan doen in het water. Na een tijdje kregen we wat trek en zijn terug gegaan naar de caravan en zij gingen ook wat eten. Dit was de laatste zwempartij voor ons geweest. We hebben allemaal even gedouched, de spullen uitgespoeld en in de zon gehangen, brood gegeten en ik was de kopjes aan het afspoelen toen kwamen Jenny en Nikos al met de koffie spullen.

Griekse koffie

Nu werd er dus echte Griekse koffie gedronken en het smaakte ook nog goed, wel met veel suiker er in, de kinderen vonden het ook lekker, wat je wel nodig hebt en ook overal bij krijgt is water, goed koud water. Ondertussen waren we wat aan het praten en toen vroeg Nikos of we soms meegingen naar Thessaloniki waar zij zelf woonden, dan wilden ze ons nog wat van de stad laten zien. Maar wij moesten 's avonds naar de Griekse grens, dus wij zeiden nee dat gaat helaas niet want dan wordt het ons te laat, maar ze hadden iedere keer weer wat anders, en het leek erop als we niet mee zouden gaan dat ze beledigd zouden zijn. Op een gegeven moment zeiden we dus, als we meegaan, moeten we nu gaan en dat kan niet want jullie blijven ook tot vanavond hier. Nou dat hadden we nog niet gezegd of ze stonden al op en zeiden inpakken en weg wezen. We hoefden niets meer te zeggen het was gauw pakken, alles was gelukkig droog van het zwemmen. We hebben alles in recordtijd gepakt, betaald en boodschappen gedaan en afscheid genomen op de camping.

Op naar Thessaloniki

En daar gingen we dan naar Thessaloniki. Het ging niet zo snel omdat we de auto nog moesten inrijden, maar om 18.30u waren we bij de fabriek van Nikos waar hij werkte (Good Year) daar konden we de caravan zolang op de bedrijfsparkeerplaats zetten. Daarna met z'n allen naar hun huis, ze woonden op een flat, maar erg vrij en groot, voor een jong stel hadden ze het mooi voor elkaar. We kregen gelijk te drinken en allerlei zoetigheid te eten, dat was wel erg lekker. Na ons een beetje te hebben opgeknapt zijn we Thessaloniki ingegaan en daar hebben ze ons verschillende dingen laten zien. We hebben in een draaiende toren, zoiets als de Euromast, wat gedronken en van daaruit had je een prachtig uitzicht over de gehele stad. Jammer dat het al wat donker werd. Daarna zijn we naar de waterkant gereden om op een terras allerlei vis te gaan eten met Ouzo en diverse soorten groenten. Dat was het echte Griekse eten, we hebben ontzettend genoten en in zo'n korte tijd nog veel gezien, we boften dat we zulke leuke lui hebben getroffen. Onderwijl was het al 12 uur in de nacht en eigenlijk merkte je dat helemaal niet, er waren nog heel veel mensen op de been. Na het eten zijn we naar de caravan gereden en hebben Jenny en Nikos ons de juiste weg gewezen die ons naar de grens brengt. Het was alsof je afscheid nam van hele goede vrienden, we hopen dan ook dat ze echt een keer naar Nederland komen, wat hun in zo'n korte tijd voor ons gedaan hebben vergeet je nooit meer.

Op weg naar huis

Om 2 uur in de nacht waren we bij de grens, vervolgens maar gauw gaan slapen, dat was dus al de 2e korte nacht. Maar na toch een redelijke nacht, na zoveel weken weer met z'n vieren in de caravan. zijn we Joegoslavië ingereden. Nu daar wilden we zo snel mogelijk doorheen. We hadden besloten om 11.00u koffie te gaan drinken maar toen we net zaten kwamen een stel jongelui erbij staan, en maar kijken en loeren in de auto, lekker voelden we ons niet, dus na een kopje koffie zijn we vertrokken. We hebben ze nog wel wat snoep gegeven. Vervolgens hebben we er weer behoorlijk aan getrokken en hebben weer op dezelfde plek als op de heenweg overnacht.

Die parkeerwachter liep er ook al weer en nu wou hij koffie hebben, nou daar begon Ap een beetje luid te praten om te vertellen dat ze hem bij het tanken bedonderd hadden, vervolgens zei hij dat alles goed was en "no problems". De volgende ochtend zijn we om 08.30u, na getankt te hebben, weer vertrokken en hoe verder we Joegoslavië in kwamen hoe donkerder het werd. We hebben nu een andere route genomen, van Zagreb naar Ljubljana en toen we daar binnen reden was me er een regenbui, niet normaal meer. Dat bleef zo tot aan de grens van Italië, de weg was wel fantastisch mooi en de omgeving is prachtig. Helaas kwam het niet zo mooi over vanwege het slechte zicht door de hoeveelheid regen. Ap heeft nog wel even de grens van Joegoslavië-Italië gefilmd. Hier was het even droog, daarna hebben we nog een flinke onweersbui gehad midden in de bergen. Na een drie kwartier kwamen we bij de Oostenrijkse grens, vervolgens getankt en geld gewisseld. Via Villach zijn we naar de snelweg gereden, maar ondertussen nog even in de file gestaan vanwege een aardverschuiving die door de onweersbui veroorzaakt werd, een enorme zandmassa lag op de weg. Via vrachtauto's werd dit afgevoerd en toen dat weg was moesten ze nog e.e.a schoonspuiten, maar wij mochten inmiddels via een parkeerplaats verder rijden. Bij de eerstvolgende parkeerplaats op de snelweg naar Salzburg zijn we gestopt om te gaan eten en slapen. Nou daar hebben we prima gestaan, die dag hadden we ook 661km gereden. Na het eten zijn we gaan kaarten (Canasta) maar we maken het spel woensdagavond wel af. Want we zijn allemaal te moe en het is al weer 23.00u.

Woensdag

We hadden trouwens in Oostenrijk ook nog sneeuw zien liggen, daar had het in de ochtend nog gesneeuwd en de riviertjes waren net een kolkende zee zo wild. De volgende ochtend vertrokken we om 08.50u, het weer is niet zo bijzonder. Na een poosje rijden begint het dan ook iets te regenen. We gaan de twee grote tunnels door, Katchbergtunnel 5400m en de Tauerntunnel 6400m. De omgeving is schitterend in Oostenrijk. We zijn van plan om hier ergens koffie te drinken met een stuk gebak, maar op een gegeven moment kwam er geen gelegenheid meer en zaten we al bij de Duitse grens, we mochten gelijk doorrijden, nou toen zijn we maar doorgegaan en zijn in het dorpje Siegdorf gestopt. (570km). Daar pasten we net door de nauwe straatjes en dat ging heel stijl en smal naar beneden. De caravan raakte bijna een muur, maar gelukkig ging alles goed. Daar zijn we op een parkeerplaats gestopt en heeft Ap geld gewisseld en brood gehaald (eindelijk weer vers brood) toen hij terug kwam wilden we in het dorpje koffie drinken. En vervolgens deed Nancy alles op slot met de autosleutels nog in het slot& . De rest van de story zijn we ( ..) vergeten ..

Resumerend kunnen we stellen dat:

1. We enthousiast gemaakt zijn op een verjaardagfeest in Woerden door Bram&Kitty voor Griekenland
2. We met een VW-Passat 1600 Diesel met 190.000 km op de teller en een splinternieuwe gehuurde Caravan type Bergland 335 vertrokken
3. We 5 weken vakantie hadden genomen
4. Als 1e de radiatorthermostaat het begeeft en dat we dus de ventilator in Duitsland al hebben doorverbonden (blijft dus "altijd" draaien)
5. Een Joegoslaaf in Oostenrijk ons het advies gaf om dit NIET in Joegoslavie te laten repareren
6. Door oververhitting (tegenwind, kmstand, zware caravan) de Dieselmotor "op hol sloeg" en daarom die aardige rookpluim achter de auto. Maar aangezien de auto niet harder kon merk je dat niet en slurpt deze vervolgens snel zijn eigen carter leeg.
7. Die Grieken alles kunnen repareren
8. Ze alleen cash geld willen en geen Reis&kredietbrief kennen, via de ANWB is dit alles toch nog netjes geregeld
9. We van Nikos en Jenny nooit meer iets gehoord hebben, we hebben ze nog wel vanuit Holland een Delftsblauw wandbord en een Edammerkaas gestuurd, maar misschien was dat wel een belediging?
10. Telefoneren ook niet werkte
11. Nancy in haar vakantie haar herexamen HAVO moest voorbereiden
12. We ruim 7000km hebben afgelegd
13. We hierna meer dan 10x naar Griekenland zijn gereden maar nooit meer met een caravan

BACK

HOME

MAIL